رزمنده سینماگری كه گذشته‌اش را مثل بعضی‌ها نخواسته خاك كند (در مادیات در فراموشی در.) از پشت شیشه ویترین‌های چارسوی اتاق، كارنامه‌اش خاطراتش هجوم می‌آورد به منظر تماشای بیننده: گذشته من جلو چشمامه آثار و خاطرات هر دوره از زندگیم رو نگه داشتم تا جلوی چشمام باشه.» [یك بعدظهر در آن خانه پرخاطره آغاز شد گفت‌و‌گوهایی كه بارها با تماس‌های بعدی شكل و شیوه كنونی‌اش را یافت] از جبهه جنگ تا انتشار پرتیراژترین هفته‌نامه، پس آنگاه سینما و موفقیت در شكستن ركورد فروش و.: دست خودم نبوده خیلی‌ها تلاش می‌كنن برای موفقیت‌های این‌چنینی اما برای من بیشتر توفیق بوده؛ نه تلاش.» نه دوره آموزشی كارگردانی گذرانده نه سینماگری، اما به قولی اویسی» پیش رفته: همش كتاب می‌خونم. به روز میشم. سعی می‌كنم با تكنیك‌های جدید آشنا بشم.» رزمنده سینماگر ما هنوز در سنگر است او پس از دفاع مقدس، جنگاوران را با ذره‌بینی می‌سنجد كه از شهید باكری به‌دست كرده: رزمندگان پس از جنگ سه دسته میشن پشیمون. پشیمون نمیشن اما غرق دنیا میشن. غصه می‌خورن و گیر می‌كنن در نوستالژی آن دوران.» اما مسعود ده‌نمكی نگره خودش را دارد او گفت: - به تعبیر من دسته چارمی هست كه مبارزه می‌كنن. - یعنی دهه نودی اما خون دهه شصتی در رگ‌هاش می‌تپه؟ -میتونن باشن. -پس جنگ برای شما تموم نشده؟ - نه.
شما الان در درجه اول با چی مخالفین؟
با ظلم.
با چی موافق نیستین؟
با بی‌عدالتی.
اگه می‌شد چی می‌شد؟
گفت‌وگوی «صبح‌نو» با مسعود ده‌نمکی درباره ساخته نشدن فیلم درباره واقعه 13آبان
كه ,» ,جنگ ,می‌كنن ,پس ,چی ,پس از ,سه دسته ,دسته میشن ,میشن پشیمون ,پشیمون نمیشن
درباره این سایت